Quantas coitas, senhor, sofri
por vos veer, u me quitei
de vós e vosco nom morei!
E pois me Deus aduss'aqui,
5
dizer-vos quer'o que m'avém:
tanto me nembr'agora já
come se nunca fosse rem.
Pero que vivo na maior
coita que podia viver,
10
desejando-vos a veer,
e, pois vos vejo, mia senhor,
dizer-vos quer'o que m'avém:
tanto me nembr'agora já
come se nunca fosse rem.
15
Pero quem tanto mal levou,
com'eu levei, e tant'afã,
a nembrar-lh'havia, de pram;
e pois me vos Deus amostrou,
dizer-vos quer'o que mi avém:
20
tanto me nembr'agora já
come se nunca fosse rem.